روی قلب کدوم عاشقی نوشته بی وفایی رسم عشقه؟

روی قلب کدوم عاشقی نوشته بی وفایی رسم عشقه؟

روی شن های ساحل کدوم دریایی نوشته جدایی عاقبت عشقه؟

چرا همیشه قصه با عشق شروع میشه و با غصه تموم میشه؟

چرا هیچ عاشقی نباید به معشوقش برسه؟

چرا خیلی از عاشقا دروغ میگن؟بی وفا میشن؟میرن و تمام حرفاشون رو زیر پا میذارن؟

چرا خیلی از معشوقا هم باید دروغ بگن؟؟چرا اونا هم باید بی وفا بشن؟

اصلا چرا بی وفایی شده رسم این دور و زمونه؟

اول آشنایی..بعد عشق..بعد خاطرات شیرین..بعد فراموش کردن تمام روزهای خوب..بعد بی وفایی..بعد جدایی..بعد تنهایی و بعد به یاد خاطرات شیرین گذشته افتادن و سوختن و ساختن..

این وسط مقصر کیه؟؟سرنوشت این عاشق و معشوقا به دست کیه؟؟

چرا باید بازی عشق اینجوری تموم بشه؟

چرا وقتی کلمه ی عشق رو میشنوی جز غم جدایی هیچی نباید بیاد سراغت؟

چرا؟چرا همه ی عاشقا تنهان؟چرا؟درد دلشون چیه؟

چرا باید رسم عاشقی این باشه؟؟

ای کاش یه نفر معنی واقعی عشق رو پیدا میکرد و به همه نشون میداد..

ای کاش عشق از این به بعد زیبا میشد..

ای کاش دیگه وقتی کلمه ی عشق رو میشنیدیم به جای غم جدایی خاطرات روزهای خوب و خوش با هم بودن و با هم موندن میومد سراغمون..

ای کاش یه نفر واژه های بی وفایی و جدایی و تنهایی و غم و غصه رو از وجود این کره ی خاکی پاک میکرد..

ای کاش دیگه هیشکی از جدایی حرفی نمیزد..

ای کاش هیچ دلی هیچ وقت ظالم نمیشد..

ای کاش هیچ چشمی هیچ وقت گریوون نمیشد..

ای کاش هیچ عاشقی از معشوقش سیر نمیشد..

ای کاش هیچ دستی از دستی جدا نمیشد..

ای کاش هیچ قلبی از ناراحتی نمیشکست..

ای کاش واژه ی خداحافظ بر روی لب های هیچ عاشق و معشوقی نمینشست..

ای کاش زندگی پر از خوبی و خوشی و عشق و محبت میشد..

ای کاش دنیای نامردی کنار میرفت و به جاش دنیای جوون مردی میومد..

ای کاش دیگه هیشکی تنها نمیموند..

ای کاش دل همه ی آدما پاک و زلال و سبز و بهاری و پر محبت میشد..

ای کاش دنیا دنیایی میشد که بخوای تا همیشه توش بمونی و زندگی کنی نه اینکه آرزوی رفتن و رهایی از اونو داشته باشی..

و ای کاش همه ی این ای کاش ها به حقیقت میپیوست